Klasyczna odmiana V. vinifera – mutacja Pinota o fioletowym zabarwieniu owoców; odmiana pochodzi z Burgundii i Szampanii, jest od dawna rozpowszechniona środkowej Europie. Odmiana ta jest dość dobrze przystosowana do chłodniejszych regionów winiarskich i także w naszych warunkach daje możliwość uzyskania win najwyższej jakości. W porównaniu z innymi odmianami V. vinifera jest Pinot gris relatywnie odporny na choroby grzybowe. Wytrzymałość na mróz do –20°C, odmiana jest wrażliwa na wiosenne przymrozki. Wymaga dobrze nasłonecznionych i osłoniętych lokalizacji na zboczach, odpowiednio zabezpieczonych przed przymrozkami. Najlepiej sprawdza się na glebach głębszych i stosunkowo urodzajnych, piaszczysto-gliniastych, lessowych i lżejszych glinach, toleruje gleby silnie wapienne, źle znosi gleby suche i ubogie, kamieniste i piaszczyste. Grona dojrzewają w pierwszych dniach października i gromadzą dość dużo cukru (średnio ok. 200 g/l) przy umiarkowanej kwasowości rzędu 9–10 g/l, plenność średnia. Wino z tej odmiany jest ekstraktywne, pełne, długie i dobrze zrównoważone, z dymnym aromatem suszonych jabłek, gruszek, skórki pomarańczowej, orzechów, kruchego ciasta i śmietany. W najlepszym wydaniu zbliża się klasą do wielkich białych burgundów. W naszych warunkach daje wina raczej lekkie, świeże, kwaskowe i neutralne w aromacie, w typie włoskich win „Pinot grigio”.