Stara odmiana V. vinifera, prawdopodobnie selekcja dzikiej winorośli leśnej, pochodząca z terenów dzisiejszego pogranicza francusko-niemieckiego. Jest to jedna z najstarszych znanych odmian winorośli. W średniowieczu Traminer był uprawiany miedzy innymi w klasztorach benedyktyńskich i być może już wtedy został sprowadzony do Polski. Do ostatniej wojny była to najważniejsza odmiana uprawiana w winnicach Zielonej Góry. Jest to jedna z najszlachetniejszych odmian do wyrobu win białych, szczególnie wysoko ceniona w chłodniejszych rejonach upraw. Odmiana jest średnio wrażliwa na choroby grzybowe, wymaga ochrony chemicznej. Wykazuje natomiast stosunkowo dobrą odporność na botrytis, co umożliwia późne zbiory winogron. Dobrze znosi temperatury do –21°C, późno rozpoczyna wegetację, czym zwykle unika wiosennych przymrozków. Wymaga dobrych stanowisk na południowych i południowo-zachodnich zboczach, osłoniętych od wiatru i zacisznych. Najlepiej plonuje na stosunkowo ciepłych i urodzajnych glebach gliniasto-piaszczystych, a także lessowych i lżejszych glebach gliniastych. Nie znosi gleb zbyt suchych i kamienistych, na glebach wapiennych cierpi na chlorozę. Wzrost średni. Dojrzewa około 10 października i w dobrych lokalizacjach grona osiągają zawartość cukru 180–220 g/l, przy kwasowości 7–9 g/l. Plenność raczej niska. Wino w typie południowym, odznacza się intensywnie żółtą barwą, jest ekstraktywne, zwykle o dużej mocy alkoholu i umiarkowanej kwasowości, z wyrazistym aromatem kwiatu róży, owoców egzotycznych i przypraw korzennych. Odmiana często służy do wyrobu win słodkich i półsłodkich późnego zbioru. Zalety: bardzo dobra jakość wina, znana konsumentom nazwa odmiany. Wady: odmiana wymagająca, mało plenna, mało odporna i trudna w uprawie.