Technika cięcia winorośli

0
Technika cięcia winorośli
dc7259495409db483f53803df58f17e8
Udostępnij:

Cięcie grubych części wieloletnich wykonujemy sekatorem lub piłką ogrodniczą. Powierzchnia cięcia powinna być możliwie mała i gładka. Powstałe po cięciu rany warto zdezynfekować jednym z gotowych preparatów przeznaczonych do tego celu.

Cięcie zdrewniałych pędów jednorocznych wykonujemy sekatorem ręcznym. Łozę tniemy 10-15 mm nad węzłem, a płaszczyzna cięcia powinna być odchylona w stronę przeciwną do pąka. Chodzi o to by wyciekające soki nie oblewały pąka, który może się z tego powodu nie rozwinąć. Do letniego ogławiania latorośli używamy nożyc szpalerowych.

W zależności od długości pozostawionych na krzewie pędów rozróżnia się cięcie krótkie, średnie i długie.

Cięcie krótkie

Po cięciu krótkim pozostaje na łozie od 1 do 4 dolnych pąków. Krótkie cięcie na owocowanie jest powszechnie stosowane w krajach winiarskich uprawie odmian przerobowych, prowadzonych w formie o stałych ramionach. Wprawdzie krótko przycięte czopki wydają mocniejsze latorośle, ale krzewy niektórych odmian mogą gorzej plonować. Odmiany źle znoszące krótkie cięcie należy ciąć na co najmniej 5-6 pąkowe czopki. Inną wadą krótkiego cięcia krzewów jest mniej równomierne rozmieszczenie latorośli na rusztowaniu, co pogarsza nasłonecznienie i przewiewność krzewów. Efekt zbytniego zagęszczenia latorośli w wyniku krótkiego cięcia jest jaskrawo widoczny w przypadku formy bezpiennej krzaczastej, gdzie latorośle wyrastające z krótkich i blisko siebie położonych czopków są mocno zagęszczone. Takie latorośle gorzej drewnieją i częściej w zimie przemarzają.

Cięcie średniej długości

W wyniku cięcia średniej długości pozostają na krzewie 5-8 pąkowe czopki owoconośne. Cięcie średniej długości stosuje się wówczas, gdy odmiana źle znosi krótkie cięcie, a z różnych względów nie może być cięta długo.

Cięcie długie

Jest sposobem bliższym naturalnym (biologicznym) wymaganiom winorośli, a także polskim warunkom klimatycznym. Na łozie pozostawiamy 9 lub więcej pąków przeznaczonych na owocowanie. Długie cięcie nie przeciąża krzewów zbytnią liczbą latorośli. Typową formą krzewów, w której stosuje się długie cięcie łozy, jest jednoramienny sznury Guyota. Krzewy prowadzone systemem Guyota dają nieco niższy plon owoców, ale owoce są dorodniejsze i lepiej dojrzewają. Poziome przygięcie długo przyciętej łozy umożliwia równomierne rozmieszczenie latorośli na rusztowaniu, co poprawia nasłonecznienie i przewiewność krzewów. Większość odmian winorośli lepiej rodzi przy cięciu długim, gdyż najlepiej wykształcone i najbardziej płodne pąki znajdują się na łozie między 6 a 12 węzłem.

Opracowanie: Roman Myśliwiec

Tekst jest wybranym fragmentem materiałów dydaktycznych przygotowanych dla uczestników rocznego Praktycznego Kursu Winiarstwa prowadzonego przez Podkarpacką Akademię Wina

Materiał jest chroniony prawem autorskim. Jego publikowanie, powielanie i przetwarzanie, w całości lub we fragmentach, oraz jakiekolwiek wykorzystanie w celu innym, niż użytek prywatny wymaga zgody Autora.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here