Wina pochodzące z ciepłego południa Europy były niegdyś bardzo nietrwałe. Dlatego dolewano do nich spirytusu, aby nadawały się do przechowywania i transportu.
W końcu zauważono, że takie alkoholizowane wina mają wyjątkowy potencjał dojrzewania i z czasem mogą rozwinąć niezwykle złożone aromaty. Odkryto też przydatność destylatu przy produkcji win słodkich. W ten sposób narodziły się klasyczne wina likierowe.

Wina wzmacniane to tylko potoczna, choć bardzo trafna nazwa na określenie kategorii win, które oficjalnie i na etykietach są oznaczane jako „wino likierowe”. U nas przymiotnik „likierowy” kojarzy się nieodmiennie z czymś słodkim, dla niektórych może więc być zaskoczeniem, że wina likierowe mogą też być… zupełnie wytrawne, jak na przykład tradycyjne gatunki sherry (oloroso, manzanilla), a zdarzają się też wytrawne madery (sercial), porto i marsala. Wino likierowe jest z definicji wzmacniane destylatem i zawiera od 15 do 22% alkoholu.

Likierowa geografia

Najbardziej klasyczne wina wzmacniane pochodzą z południa Europy, z regionów o gorącym, śródziemnomorskim klimacie. Owa tradycyjna „likierowa strefa” zaczyna się w Portugalii, gdzie wśród bezkresu Atlantyku, na samotnej skalistej wyspie powstaje madera (madeira), w dolinie Douro rodzi się porto, a na południe od Lizbony moscatel de setúbal. Stąd już niedaleko do hiszpańskiej Andaluzji, gdzie w okolicach Kadyksu produkuje się sherry (jérez, xérès), nieco bliżej Kordoby podobne montill-amoriles, a przesławną niegdyś malagę (málaga) wokół miasta o tej samej nazwie.

Przeczytaj cały artykuł: Czas Wina